به وبلاگ مدرسه علمیه معصومیه شهرضا خوش آمدید

مصاحبه با سرکار خانم اکرم السادات قرشی مدیر مدرسه علمیه معصومیه(س) خواهران شهرضا

«نقش علما نقش انبیا است» بنا براین روحانیون باید رسالت خودشان را با استناد به این روایت تبیین کنند.
اگر روحانیت رسالت اصیل خودش را انجام دهد موجب سلامت و رستگاری مردم می‌شود.
جامعه سخت محتاج حضور روحانیت عالم متعهد و بی‌مدعا است در حال حاضر جمهوری اسلامی ایران به دلیل بسیج دشمنان در توطئه به مکتب اهل بیت(ع) بیش از هر زمانی نیازمند حضور چشمگیر روحانیت متعهد و اثربخش هستند. روحانیت معظم در زمینه آگاه سازی شهروندان و بسترسازی برای گسترش فرهنگ حقوق شهروندی مسوولیت خطیری دارند.
حقوق شهروندی از جمله مفاهیمی است که به طور ویژه به برابری و عدالت توجه دارد و در نظریه های اجتماعی، سیاسی و حقوقی جایگاه خاصی پیدا کرده است.
منشور، کتیبه های متعدد بدست آمده در ادوار مختلف تاریخی، حاکی از توجه مردم ایران به این مباحث حقوقی است و فرهنگ و متون غنی اسلامی مملو از آموزه های دینی در رعایت حقوق اجتماعی و ارزش های انسانی است.
این مسئله زیبنده نظام اسلامی نیست که اسلام را متهم به تغافل از حقوق شهروندی بدانیم؛ چرا که حتی بعضی از حقوقدانان ایرانی هم در کتاب ها و سخنان خود تهمت هایی در باب این که اسلام به حقوق شهروندی بی توجه است، زده اند.
در قرآن کريم حقوق انسانها بسيار محترم است، آنجا که خداوند مي فرمايد: « و لقد کرمنا بني آدم ؛ ما به فرزندان انسان کرامت بخشيديم.
اسلام، با صراحت می گوید که: آنی که پیش خدا کرامت دارد، آدم مُتقی است. آدمی است که روشش صحیح باشد، تقوا داشته باشد، فاسد نباشد; مُفسِد نباشد. و نسبت به همه عرب و عجم و کرد و ترک و اینها به طور علی السواء به همه نظر دارد. همان طور که خدای تبارک و تعالی، در ایجاد یک طایفه با طایفه دیگری فرق نگذاشته است. پیغمبر اکرم، در عین حالی که خودشان عرب بودند، فرموده اند: که فخری از عرب بر عجم نیست و از عجم بر عرب نیست. هیچ کدام به دیگری تَفوّقی ندارد. همه آنها از یک پدرند و از یک مادرند، و علی السواء هستند.

وقتي که خداوند انسان را محترم مي شمارد، قطعًا براي او حقوقي قائل است، وقتي که حضرت رسول (ص) و حضرت علي (ع) نيز در خصوص انسان و شهروند به احترام سخن مي گويند، پيدا است که چه وظيفه و تکاليف سنگيني بر دوش علما قراردارد تا حقوق انسانها و شهروندان را به آنها بشناسانند. چرا که بسیاری از مردم از حقوق خود اطلاع دقیقی ندارند و یا بسیاری از حقوق مردم قانون خاصی ندارد.
نهج البلاغه را آیین حکومت داری و مردم مداری دانست و گفت: رساله حقوق امام سجاد (ع)، صحیفه سجادیه و منابع معتبر علمی همچون سیر و سلوک، سیاست نامه ها و نظایر آن همگی در راستای حقوق شهروندی هستند.
حقوق شهروندی هدیه ای الهی و حق همگانی، ذاتی و فطری انسان ها است که تحقق آن حقوق مدنی، سیاسی و اجتماعی جامعه را تضمین می کند.
بسیاری از مبانی حقوقی بر پایه فقه استوار است و اصولا حق شهروندی و حقوق بشر در دامن انبیاء رشد کرده و بوجود آمده است.
بسیاری از اوقات در زمینه صیانت از حقوق کودکان و زنان ، ارتقای احساس امنیت اجتماعی در مردم و جامعه ، پرورش عمومی قانونمداری، مبحث آپارتمان نشینی، قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی و فرهنگ سازی و نهادینه کردن فرهنگ عفاف و حجاب حقوق شهروندی نادیده گرفته می شود، که باید علما و روحانیون منتظر قانون ننشینند و با آگاه سازی مردم با استفاده از مطالب ناب اسلام حق و حقوق انسان ها را به مردم یادآور شوند.
در فرمايشات امام علي (ع) نکاتي مهمی از حقوق بشر و شهروندی به چشم می خورد، مصداق بارز اين گفته در يک جمله از امام علي (ع) در نامه اش به مالک اشتر متبلور است که دليلي بسيار محکم براي اين گفته است. آنجا که مي فرمايند:«مهربانی با مردم را پوشش دل خویش قرار ده و با همه دوست و مهربان باش.مبادا هرگز،چونان حیوان شکاری باشی که خوردن آنان را غنیمت دانی، زيرا مردم دو دسته اند، دسته اي برادر ديني تواند و دسته ای ديگر همانند تو در آفرينش می باشند.اگر گناهی از آنها سر می زند یا علت هایی بر آنان عارض می شود، خواسته یا ناخواسته اشتباهی مرتکب می گردند،آنان را ببخشای و بر آنان آسان گیر آن گونه که دوست داری خدا تو را ببخشاید و بر تو آسان گیرد. »

مصاحبه با سرکار خانم زینت السادات حجازی مبلغ مدرسه علمیه معصومیه (س)خواهران شهرضا
حکومت حضرت علی(ع) با توجه به ابعاد وجودی و شخصیت والا و برجسته آن حضرت در تمامی زمینه های علمی، اخلاقی، عرفانی، عبادی، اجتماعی و سیاسی حکومت برجسته و الگو می باشد. خدامحوری، عدالت طلبی، مردم داری، وفای به عهد، اصلاح طلبی، شایسته سالاری، مبارزه با ظلم و تبعیض و مفاسد اجتماعی، دوری از تشریفات و اسراف و تبذیر، نظارت شدید بر بیت المال، ایجاد امنیت و آزادی از جمله ویژگی های حکومت آن امام همام است.
علی(ع) از حکومت هدفی جز اجرای احکام اسلام و رضای خداوند و گسترش عدالت نداشت. در اول خلافتش وقتی که از روش حکومتی او می پرسند، می فرماید: من براساس قرآن و سنت پیامبر و اجتهاد خودم حکومت می کنم.
آن حضرت با این که می دانست عزل معاویه مشکلاتی را برای حکومتش ایجاد خواهد کرد، ولی حتی یک روز هم حکومت شخص فاسد، ستم گر و حیله گری مثل معاویه را تحمل نکرد.
حضرت علی(ع) بسیار تأکید داشتند که در حکومتشان بر مردم مهربانی کنند و همواره مردم را راضی نگه دارند تا رضایت خداوند را جلب کنند. او از آزار دادن مردم بسیار ناراحت می شد.
پس از آن که حضرت علی(ع) زمام امور خلافت را به دست گرفت، به تقسیم بیت المال به طور مساوی همت کرد. مردم طبق دستور امام، برای گرفتن سهم خود نزد آن حضرت می آمدند. علی(ع) به خزانه دار خویش، عبیدالله بن ابی رافع، فرمود: از مهاجرین آغاز کن و آنان را به ح ضور بطلب و به هریک سه دینار بده و پس از آن ها هریک از مردم که حاضر شدند، بدون توجه به نژاد یا رنگ، پوست و…، به همین مقدار بده.
سهل بن حنیف (که به اندازه غلام سابقش سه دینار گرفته بود) اعتراض کرد و گفت: این شخص دیروز غلام من بود و امروز او را آزاد کرده ام، به او برابر من می دهی؟ امام علی(ع) فرمود: هرچه به او می دهیم، به تو نیز می دهیم.
به همه افراد، بدون تبعیض و تفاوت، سه دینار داد. افرادی مانند طلحه، زبیر، عبدالله بن عمر و جمعی دیگر از قریش با این روش مخالفت کردند، چرا که آن ها به خاطر شخصیت ظاهری خود در دوران خلافت عثمان، چندین برابر بیشتر از دیگران می گرفتند
حضرت علی(ع) درباره عدل و عادل بودن خود چنین می فرمود: من کسی نیستم که از عدالت یک سر مو منحرف شوم.
به خاطر همین عدالت های علی(ع)، جورج جوردان مسیحی کلام رسایی درباره عدالت حضرت گفته است: (قتل فی محرابه بعدالته; علی کشته عدالت خویش است).
همانطور که مقام معظم رهبری در توصیف حکومت علوی می فرمایند: دردوران حکومت، تواضعِ بدون ضعف واقتدارِ بدون تکبر، ازخصوصیات امیرالمؤمنین است . درهمان حالی که با متخلف، با منحرف، با آن کسی که مورد حدّ الهی است و با دشمن درمیدان های خود در نهایت قاطعیت عمل می کند، هرچه هست، هضم در اراده ی الهی است ! عبد وبنده ی خداست .
ولایت،یعنی حکومتی که در آن در عین وجوداقتدار، درعین وجود عزتی که حاکم وجزم وعزم و تصمیم قاطعی که حاکم، هیچ نشانه یی از استبداد وخود خواهی وخود راءیی وزیاده طلبی وبرای خودطلبی واین ها نیست . این، آن نشانه ی اصلی برای این حکومت است .

استاد : حجه الاسلام و المسلمین سید احمد موسوی
در ذیل آیات پایانی سوره مائده بحث مراتب مختلف گناه پیش آمده است که علامه طباطبائی می فرمایند: گناه دارای مراتب مختلفی است که يكى پس از ديگرى و در طول هم قرار دارند، چنان كه مغفرت نيز داراى مراتبى است كه هر مرتبه از آن متعلق به گناه آن مرتبه مى‏شود و می توان آن را چهار مرتبه شمرد:
اول: گناه معمولى و عرفى كه اگر بخواهيم عمومى تعريفش كنيم عبارت مى‏شود از مخالفت پاره‏اى از مواد قوانين عملى چه دينى و چه غير دينى، و مغفرت متعلق به اين مرتبه از گناه هم اولين مرتبه مغفرت است.
دوم: عبارتست از گناه متعلق به احكام عقلى و فطرى و مغفرت متعلق به آن هم دومين مرتبه مغفرت است.

سوم: گناه متعلق به احكام ادبى است نسبت به كسانى كه افق زندگيشان ظرف آداب است، و اين مرتبه هم براى خود مغفرتى دارد، و اين دو قسم از گناه و مغفرت را فهم عرف گناه و مغفرت نمى‏شمارد، و شايد اگر در جايى هم چنين اطلاقى ببينند حمل بر معناى مجازى مى‏كنند. و ليكن بنظر دقيق و علمى مجاز نيست. براى اينكه همه آثار گناه و مغفرت را دارد.

چهارم: گناهى است كه تنها ذوق عشق، آن را و مغفرت مربوط به آن را درك مى‏كند، البته در طرف بغض و نفرت نيز گناه و مغفرتى مشابه آن تصور مى‏شود. و اين نوع از گناه و مغفرت را فهم عرفى حتى به معنى مجازى هم گناه نمى‏شمارد و اين اشتباهى است از عرف، و البته تقصير هم ندارد، زيرا فهم عرفى از درك اين حقايق قاصر است، و چه بسا كسانى از همين اهل عرف بگويند اين حرفها از خرافات و موهومات عشاق و مبتلايان بمرض” برسام” ويا از تخيلات شعرى است و متكى بر مبناى صحيحى از عقل نيست، و غفلت داشته باشند از اينكه ممكن است همين تصوراتى كه در افق زندگى اجتماعى تصوراتى موهوم به نظر مى‏رسد در افق بندگى حقايقى ناگفتنى باشد.
عفو و مغفرت برای اولیای خدا معنایی غیر از مغفرت مردم عادی دارد. زیرا در سطح عادی برخی چیزها اشکال ندارد اما در سطح طلاب اگر همان فعل را انجام داد باید شب و روز استغفار و گریه کند.
مردم عادی اگر نماز شب نخوانند اتفاقی برایشان نمی افتد اما وقتی یک نماز شب از مرحوم نخودکی قضا شد فرزندشان از دست دادند.
خداوند با امر به ترک گناه قصد عبد کردن ما را دارد. مثلا روزه در نگاه اول امساک از اذان صبح تا اذان مغرب است اما روح آن طبق فرموده قرآن «لعلکم تتقون» است.
طلاب باید خیلی بیشتر از مردم عادی برخودشان تکلیف لازم کنند. اگر یک روز به یاد امام زمان علیه السلام نبودند شب و روز استغفار و گریه کنند.
گاهی عمل بدون اشکالی از مردم سر می زند که اگر یک طلبه آن را انجام داد برایش عین حرام است. حسنات الابرار سیئات المقربین.
امام صادق علیه السلام به یکی از یاران به نام شقرانی می فرمایند: اى شقراني! نيکى از همه خوب است و از تو پسنديده‌تر و زشتى از همه بد است و از تو بدتر، به‌خاطر مکانى که نزد ما داري.

مصاحبه با سرکار خانم اکرم یزدانی استاد مدرسه علمیه معصومیه (س) خواهران شهرضا

برای جامعه دانشگاهی و مسئولان عرصه علم و دانش درک عمیق ابعاد مختلف آزاداندیشی و معرفت بر پیامدهای سازنده ی آن در راستای رشد و تعالی مادی و معنوی آنها یک ضرورت است و در این راستا یک گفتمان ملی برای رسیدن به اهداف بلند در حوزه های علمی، نیازمند تعامل مراکز مختلف علمی می باشد، تا به رونق و تعمیق مباحث علمی کمک کند. همینطور نیازمند تجربه های علمی و مدیریتی و حمایت های مختلف می باشد تا زمینه ساز ارتقاء جمیع توانمندی ها بشود.
آزاد اندیشی در مصادیقی مانند نشست های دوجانبه یا چندجانبه و با حضور مخالفان و موافقان یک نظریه می باشد، از این رو آنچه که به عنوان کرسی آزاد اندیشی یاد می شود دربرگیرنده کلیه مباحثی است که در چهارچوب های نظریه پردازی نقد و مناظره و گفتگوی آزاد علمی صورت می گیرد.
دین استوارترین ستون حیات مادی و معنوی و امنیت روحی و روانی آدمی است که به او عزت می بخشد اما پیوسته عواملی به صورت پیدا و پنهان دین داری را تهدید می کند. این عوامل به صورت آفت ها و آسیب ها موانع و موانع بازدارنده فرا راه اندیشه دینی و گرایش جوانان به دین قرار می گیرد و زمینه گریز از دین و دین ستیزی را فراهم می آورد.
برای اینکه بتوانیم جوانان مخصوصا دانشجویان را در این زمینه تقویت کنیم، باید جامعه روحانیت به گونه ای عمل کند که بر روی جوانان تاثیرگذار باشد. اگر نظام روحانیت از یک نظام منسجم و کارآمد در سطح جهانی در امور مربوط به فعالیت های تبلیغی برخوردار باشد، تاثیرگذاری دو چندان می شود.
ضروری است کسانی که در این کرسی ها شرکت می کنند به افکار، اندیشه ها، گرایشات، تمایلات و انتظارات جوانان در عرصه های تبلیغی و همینطور با ابزارهای ارتباطی و به کارگیری آنها جهت پاسخ گویی به نیازهای فرهنگی و معنوی جوانان آشنا باشند. دیگر اینکه به زبان ها، فرهنگ ها، باورها و گرایشات حاکم بر جامعه مسلط باشند. کسی که در راه هدایت جوانان قدم برمی دارد باید به علوم حوزوی آشنائی کامل داشته باشد و از بینش و نگرش صحیح دینی برخوردار بوده و میان گفتار و رفتارش هماهنگی کامل باشد. که اگر این اصل نادیده گرفته شود سخن بی اثر شده و تاثیر خود را از دست می دهد. برهمین اساس است که موفقیت در این جهت همان مقدار که به علم و اندیشه وابسته است، به شخصیت و رفتار او نیز وابسته است.

مصاحبه با خانم فاطمه یونسی مبلّغه مدرسه علمیه معصومیه (س) خواهران شهرضا
سکولار در راستای تاثیرگذاری و بهره گیری از ظرفیت جوامع، سه گروه هدف را مد نظر قرار می دهد:
- عوام جامعه (گروه خاکستری)
- هدایتگران (تصمیم گیران صحنه عمل)
- تئوریسین ها و تصمیم سازهای جامعه که فعلا در شرایط کنونی جامعه، این قشر یعنی تصمیم گیران مورد هدف قرار گرفته و بر روی آنان سرمایه گذاری کرده اند. چون سکولارها قصد رخنه در سه موضع را دارند: مجلس خبرگان به عنوان تصمیم ساز کلان نظام سیاسی، مجلس شورای اسلامی به عنوان تدوین کننده برنامه ها و شورای نگهبان به عنوان تایید کننده قوانین که اگر در این سه جایگاه رخنه ایجاد شد موجب آسیب شدید به نظام می گردد، که همین هدف اصلی سکولار می باشد.
اهم فعالیت های موثر برای مقابله با اندیشه سکولار، بصیرت افزایی در قالب عناوین روشنگری، عبرت آموزی، آینده نگری، دور اندیشی و ژرف نگری می باشد که عبارتند از:
1-روشنگری: معرفی چهره های شبهه افکن(صرفا معرفی اندیشه و تئوری و نظریات مربوطه به این گروه نه اینکه افراد را معرفی کرد)
2- عبرت آموزی: معرفی آسیب ها و حوادثی که در طول تاریخ به دلیل جهالت و سطحی نگری جوامع از این ناحیه متحمل شده اند.
3- آینده نگری: نظر به اهداف، چشم انداز و رسالتی که جهان اسلام در صدد تحقق آن می باشد عوام و خواص جامعه را آگاه و ظرفیت های لازم را در آنها ایجاد کرد. که در این خصوص باید به بخشی از موفقیت های جوامع گذشته اشاره شود. مثلا به آستانه تحمل مردم حجاز در زمان بعثت و شکل گیری حکومت نبوی که متاثر از آینده نگری پیامبر صلی الله علیه و آله و امت ایشان در آن مقطع بود.
4- دوراندیشی: ایجاد طرفیت های لازم در سطوح مختلف جامعه در راستای سوق دادن امکانات و توانائی ها به سمت اهداف
5- ژرف نگری: این بخش مربوط به هادیان سیاسی در راستای تحقق اهداف است، که ارتقای سطح معرفت و آگاهی طراحان و هدایت گران صحنه در راستای بهره گیری بهینه از ظرفیت های در اختیار می باشد.

ابوعلی سینا در سفر بود. در هنگام عبور از شهری ،جلوی قهوه خانه ای اسبش را بر درختی بست و مقداری کاه و یونجه جلوی اسبش ریخت و خودش هم بر روی تخت جلوی قهوه خانه نشست تا غذایی بخورد. خر سواری هم به آنجا رسید ،از خرش فرود آمد و خر خود را در پهلوی اسب ابوعلی سینا بست تا در خوردن کاه شریک او شود و خودش هم آمد در کنار ابوعلی سینا نشست.

شیخ گفت : خر را پهلوی اسب من نبند،چرا که خر تو از کاه و یونجه او میخورد و اسب هم به خرت لگد میزند و پایش را میشکند.

خر سوار آن سخن نشنیده گرفت به روی خودش نیاورد و مشغول خوردن شد. ناگاه اسب لگدی زد و پای خر را لنگ کرد.
خر سوار گفت : اسب تو خر مرا لنگ کرد و باید خسارت دهی.

شیخ ساکت شد و خود را به لال بودن زد و جواب نداد.
صاحب خر ، ابوعلی سینا را نزد قاضی برد و شکایت کرد.
قاضی سوال کرد که چه شده؟ اما ابوعلی سینا که خود را به لال بودن زده بود ،هیچ چیز نگفت.

قاضی به صاحب خر گفت : این مرد لال است ………؟
روستایی گفت : این لال نیست بلکه خود را به لال بودن زده تا اینکه تاوان خر مرا ندهد، قبل از این اتفاق با من حرف میزد….

قاضی پرسید : با تو سخن گفت …….؟چه گفت؟
صاحب خر گفت : او به من گفت خر را پهلوی اسب من نبند که لگد میزند و پای خرت را میشکند……. قاضی خندید و بر دانش ابو علی سینا آفرین گفت.
قاضی به ابوعلی سینا گفت حکمت حرف نزدنت پس چنین بود؟!!!
ابوعلی سینا جوابی داد که از آن به بعد درزبان پارسی به مثل تبدیل شد："جواب ابلهان خاموشی ست”

امثال و حکم-علی اکبر دهخدا

مصاحبه با سرکار خانم شهین معرفت معاون آموزش مدرسه علمیه معصومیه(س) خواهران شهرضا
نقش علما در تبیین، توجیه، هدایت و گفتمان‌سازی قانون اساسی و دیگر قوانین موضوعه کشور در منابر، مجالس وعاظ و خطابه کلاسها و همایش‌های آموزشی و علمی، ایام الله و مناسبت‌های سیاسی، فرهنگی نقش اساسی و تعیین کننده است. فرهنگ سازی علما و روحانیون از قانون اساسی به منزله سند میثاق ملی و مرجع و محور سیاسی و حقوقی وحدت ملی ایرانیان، می‌تواند در گفتمان قانون گرایی و پایبندی آحاد جامعه به قانون اساسی و ایجاد روح همگرایی ملی و کارآمدی حاکمیت دینی نقش تعیین کننده داشته است.
از آنجا که روحانیت به مسائل دینی آشنا هستند، حضور آنها در صحنه های سیاسی لازم است. اگر فلسفه اصلی و کارکرد مطلوب روحانیت را «تلاش علمی، تربیتی و اجتماعی برای دینی کردن جان و جهان بشری» بدانیم، حضور روحانیت در قدرت شیعی نیز باید در همین راستا تبیین و تعیین گردد.
با توجه به اینکه پایه گذاری نظام جمهوری اسلامی ایران از ابتدای امر بر اساس مبانی اسلامی و قوانین و احکام دین مبین اسلام بوده است، حضور روحانیت در مجلس و سایر صحنه های سیاسی، به عنوان متخصصان دین امری ضروری است. از ابتدای شکل گیری مجلس شورای اسلامی پس از پیروزی انقلاب اسلامی، همواره بخشی از نمایندگان مردم را در جایگاه قانون گذاری قشر روحانیون تشکیل داده اند اما برخی آمارهای مقایسه ای در بررسی مجلس در ادوار مختلف، حاکی از کاهش حضور روحانیون در این عرصه است.
نکته دیگر اینکه درسال های پس از انقلاب مردم به روحانیت اعتماد خوبی داشته اند و این نشان می دهد مردم تشخیص صحیحی داشته اند، از اعتماد به این قشر ضرر نکرده اند و مدافعان خوبی برای نظام و راه امام و شهدا خواهند بود.
روحانیت شیعه در طول تاریخ با مختصات خاص خود همواره به عنوان حلقه وصل مردم و حوزه و حوزه قدرت سیاسی چه در انعکاس انتظارات عمومی، و هدایت افکار عمومی و نظارت همگانی بر عملکرد دولتمردان و جلوگیری از فساد در انحراف آنان و آشنایی مردم به وظایف خود و چه در تعدیل خواسته‌های مردمی و انعکاس خواسته‌های دولتمردان به بدنه آحاد جامعه، در ادوار تاریخ ایران، خصوصاً در مقاطعی که یک روحانی در جایگاه قدرت سیاسی حضور ملموس‌تری داشته است، این نقش آشکارتر بوده است.
در طول ساليان پس از پيروزي انقلاب اسلامي يكي از كاركردهاي روحانيت و علما، ارائه راهكارهايي براي تقويت كارآمدي دستگاها جرايي در كشور و رفع مسايل و نيازمندي‌هاي مردم وافزايش رضايت آنان و در نتيجه افزايش همگرايي ملي است.
به غیر از اولین دوره مجلس، حضور روحانیون سال به سال در مجلس به عنوان نمایندگان مردم کمتر شد و درحال حاضر شاید دو تا ده درصد از نمایندگان مجلس را روحانیون تشکیل می دهند که این امر باید مورد بررسی و بازبینی قرار گیرد.
مجلس اول بیش از هفتاد درصد نمایندگان را روحانیت تشکیل می داد اما متاسفانه تعداد روحانیون به نسبت دوره های اولیه مجلس بسیار کم شده که شاید دلیل این امر این است که روحانیون تشخیص داده اند در جایگاه های دیگری مانند علمی و پژوهشی تاثیرگذار باشند.
در انتخابات به خصوص مجلس که از بدو انقلاب تاکنون که چندین دوره برگزار شده است، لازم است افراد متدین و متخصص در جایگاه نمایندگی قرار گیرند که مردم نیز تاکنون به همین شکل افراد را انتخاب کرده اند.
بدون شک حضور قشر روحانی به جهت آنکه در بین مردم از اعتماد بیشتری برخوردارند، در جایگاه قانون گذاری و دفاع از مردم اهمیت به سزایی دارد لذا معتقدم در مجلس و شوراهای محلی بخشی از نیرو را باید نیروهای روحانی و متفکر تشکیل دهد تا بتواند در جهات شرعی و حقوقی به مردم و سایر افراد کمک فکری دهد و در مصوبات و وضع قانون تاثیر گذار باشد.

مصاحبه با سرکار خانم صدیقه فخار استاد و معاون پژوهش مدرسه علمیه معصومیه(س) خواهران شهرضا
نقش روحانیت در انتخابات تقویت پیوند سیاست و دیانت است. آنچه در تحقق حماسه سیاسی نقش كلیدی و مهم دارد، حضور حداكثری مردم در پای صندوق‌های رای و انتخاب فرد اصلح است. برهمین اساس هر یك از اقشار جامعه وظیفه دارند تلاش خود را برای تحقق این مهم به كار گرفته و از همه توان و ظرفیت‌های موجود بهره بگیرند.
یكی از مهمترین اقشاری كه در همه مقاطع و صحنه‌های مهم و حساس نظام می‌تواند نقش مهم و بی‎بدیلی را ایفا كند، روحانیون و مبلغان دینی هستند. از این رو نقش و موضع‌گیری روحانیون در این عرصه بیش از هر قشر دیگری جلوه می‎كند و بایسته است كه با دقت نظر ویژه‌ای عمل كنند و به اعتماد مردم پاسخی خداپسندانه و در شان روحانیت ارائه كرده و مسئولیت الهی خویش را در عرصه انتخابات به انجام برسانند.
همه اقشار و گروه‌های مهم و مرجع كشور باید تلاش خود را برای حضور حداكثری مردم در انتخابات به كار گیرند اما
استفاده از ظرفیت روحانیون یكی از مهمترین ابزارهایی است كه می‎تواند موجبات حضور حداكثری مردم و همچنین انتخاب فرد اصلح را فراهم كند.
طلاب از جمله كسانی هستند كه همواره از سوی مردم مورد مشورت قرار می‌گیرند و از این طریق راهنمای خوبی برای مردم به شمار می‎روند.
روحانیان زمانی می‎توانند موثر واقع شوند كه نسبت به مسائل روز و حساس كشور آگاهی لازم را داشته باشند و احساس تكلیف كنند. اما آنچه در اینجا اهمیت بیشتری پیدا می‎كند این است كه روحانیون و مبلغان دینی بتوانند از این فرصت بدست آمده بهترین بهره را ببرند و نقش كلیدی و تاثیرگذار خود را بار دیگر به اثبات برسانند و این امر مستلزم توانمند كردن خود در مباحث سیاسی و مسائل روز است چراكه بدون بهره‌مندی از دانش لازم نمی‎توان از یك سو اعتماد مردم را جلب كرد و از سوی دیگر آن‌ها را به حضور در پای صندوق‌های رای و انتخاب فرد اصلح هدایت كرد. ظرفیت عظیم روحانیون می‎تواند همه مشكلات معرفتی انتخابات را مرتفع سازد.
اگر از یك سو روحانیون و طلاب تلاش كنند تا خود را در همه عرصه‌ها توانمند كنند و از سوی دیگر مردم برای مشورت و آگاهی از وجود روحانیت بهره بگیرند می‎توان شاهد بركات بسیار زیادی در این رابطه باشیم.
با این وصف روحانیون و مبلغان دینی نه تنها می‎توانند مردم را به حضوری فعال‌تر در انتخابات ترغیب كنند بلكه می‎توانند آن‌ها را در انتخاب فرد اصلح مشورت دهند و از آنجا كه روحانیون بر اساس آیات و روایات دین با مردم سخن می‌گویند این امر بی‌شك موثر و كارساز خواهد بود.
روحانیت همواره در قبل و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی از نقش و تاثیرگذاری بالایی در امور فردی و اجتماعی مردم برخوردار بوده است و در هر دوره و مقطعی نقش خود را به خوبی ایفا كرده و با حركت خود مسیر و چشم‌انداز روشنی برای مردم كشور ترسیم كرده است.
بنا به فرمایشات مقام معظم رهبری حضور حماسی و حداكثری مردم در پای صندوق‌های رای اولویت اول و انتخاب فرد اصلح اولویت دوم ما در عرصه انتخابات است. برهمین اساس در راستای تحقق همین منویات، علما، طلاب، روحانیون و اساتید حوزه‌های علمیه استان نقش بی‎بدیل و تاثیرگذاری دارند و نباید از این موضوع غافل شوند.
برپایی جلسات پرسش و پاسخ پیرامون مباحث انتخاباتی، برگزاری سخنرانی در مساجد و حسینیه‌ها و تبیین دیدگاه‌ها و مواضع مقام معظم رهبری از جمله این فعالیت‌هاست.
در همین راستا ضروری است تا روحانیون و مبلغان ایران اسلامی با پرهیز از جناح‎بندی در ترغیب مردم به انتخابات كه یك امر خداپسندانه است تلاش كنند.
اجتناب از تبلیغ برای اشخاص از دیگر نكاتی است كه باید در سخنرانی‎های خود به آن توجه داشته باشند و از همه مهم‌تر بهترین شیوه جهت‌دهی به انتخاب مردم بیان ملاك‌های انتخاب و صلاحیت نمایندگان است. معرفی ملاك‌های ارزشی، اعتقادی، اخلاقی و سیاسی بر محور دستورات دین وظیفه‌ای است كه روحانیون باید آن را در راس برنامه‌های تبلیغی خود قرار دهند.
روحانیت پای هیچ قرار داد ننگینی را امضا نکرده است، این سخن بیانگر این است که روحانیون در دفاع از آرمان های انقلاب و احکام دین مبین اسلام تا پای جان هم ایستادگی می کنند و به دلیل وجود این ویژگی خاص در این قشر، ضروری است روحانیت در عرصه های سیاسی حضور چشمگیر داشته باشند.