به وبلاگ مدرسه علمیه معصومیه شهرضا خوش آمدید

5 ـ بيعت كسى بر آن دو بزرگوار نيست و از كسى تقيّه نمى‏كنند :

بيعت، پيمانى است كه به موجب آن نتوان با ستمگران به نبرد برخاست و از روى ناچارى و تقيّه بايد حكومت آنان را به رسميّت شناخت. همه پيشوايان معصوم، به مقتضاى حكمت الهى دچار چنين پيمانى بودند، امّا بعضى از معصومان چنين بيعتى بر گردن نداشتند.

الف) بيعت و تقيه نكردن حضرت زهرا(س:

دشمنان، پس از غصب خلافت، سعى كردند از همه مردم، به ويژه صحابه خاصّ پيامبر اكرم(ص) خاصّه خاندان رسالت (حضرت على و حضرت زهرا(ع) براى خود بيعت بگيرند تا افكار عمومى را به خود جلب كنند، ولى حضرت زهرا(س)، همه مصيبت‏ها را تحمل كرد و تا زنده بود، با غاصبان حكومت بيعت نكرد، بلكه براى بازگرداندن خلافت به مسير اصلى‏اش، مبارزه نمود و حتى مانع بيعت حضرت على شد.

( صحيح بخارى، دارالكتاب العلمية، ج 3، باب 40)

ب) نبودن بيعت احدى از ستمگران بر گردن حضرت مهدى و تقيّه نكردن آن حضرت:

پيشوايان معصوم ما، اگر با كسى پيمان مى‏بستند، (گر چه از روى مصلحت و تقيه)، به آن پاى بند بودند. بهترين گواه، اين است كه امام حسين تا زمانى كه معاويه زنده بود، به خاطر احترام به صلح برادرش قيام نكرد. حضرت مهدى به دليل اين كه براى ريشه كن كردن ستم و ستمگران آفريده شده است و اگر ظاهر و آشكار بود، سكوتش به معناى رضا به ستمگرى ستمگران و ترك نبرد با آنان بود (گرچه از روى تقيّه) در پس پرده غيبت به سر مى‏برد تا بيعت كسى بر گردنش نباشد. همين، يكى از علل غيبت آن حضرت شمرده شده است.

حضرت على مى‏فرمايد:إنَّ القائم منّا إذا قام لم يكن لأحد في عنقه بيعة فلذلك تخفى ولادته و تغيب شخصه.

( كمال الدين و تمام النعمة، ج 1، باب 26، ح 14؛)

هنگامى كه قائم ما قيام كند، بيعت احدى بر گردن او نخواهد بود. از اين رو، ولادت او مخفى مى‏شود و از ديده‏ها پنهان مى‏شود.

حضرت مهدى فرمود:إنّه لم يكن لأحد من آبائي إلاّ و قد وقعت في عنقه بيعة لطاغية زمانه و إنّى أخرج حين أخرج و لابيعة لأحد من الطواغيت في عنقي.( همان، ج 2، باب 45)

بر گردن همه پدرانم، بيعت سركشان زمانه بود، امّا من وقتى خروج كنم، بيعت هيچ سركشى بر گردنم نيست. در زمان آن حضرت تقيه‏اى در كار نيست.

حضرت على در تفسير آيه شريفه «وعد الله الذين ءامنوا منكم وعملوا الصالحات ليستخلفنّهم(نور: 55.)…» فرمود:در امن و امان مرا بپرستند، بدون هيچ ترس و واهمه‏اى، و نياز به تقيّه احساس نكنند. اين آيه، در حق قائم نازل شده است.منظور از «كسانى كه ايمان آورده‏اند»، در اين آيه، پيشوايان معصوم هستند.(روزگار رهايى، ج 2 ص 607)

4 ـ علاقه پيامبر به حضرت زهرا (س) و حضرت مهدى :

 الف ) علاقه و محبّت رسول خدا به حضرت زهرا (س) :

حضرت رسول اكرم در حديثى، خطاب به اميرمؤمنان فرمود:

سفارش‏هايى به دخترم فاطمه كردم و به او گفتم آن‏ها را به شما بگويد. آن‏ها را حتمى بدان؛ چرا كه او شديدا راستگو هست.

سپس پيامبر او را به نزديك خود خواند و سر او را بوسيد و فرمود: «اى فاطمه! پدرت، فداى تو باد»!( فاطمة الزهراء بهجة قلب المصطفى ص 198)

در حديث ديگر فرمود: «پدر و مادرم فداى تو باد»!( همان، ح 6، ص 109)

در زيارت حضرت زهرا (س) مى‏خوانيم: اللهم صلّ على البتول…فاطمة بنت رسولك و بضعة لحمه و صميم قلبه و فلذة كبده…و حبيبة المصطفى.( مفاتيح الجنان، زيارت حضرت فاطمه زهرا (س))

خدايا! درود فرست بر بتول فاطمه دختر رسول خودت و پاره تن او و سويداى دل او و پاره جگر او و محبوبه مصطفى.

ب ) علاقه پيامبر به حضرت مهدى :

پيامبر با معرفى حضرت مهدى مى‏فرمايد:بأَبي و أُمّي سَمِيِّي و شبيهي و شبيهِ موسى بن عمران، عليه جُيُوبُ النُّورِ يَتَوقَّدُ من شُعاعِ القُدسِ.( چهل حديث پيرامون نور يزدان، ص 14)

پدر و مادرم به فداى او باد! هم نام من است و شبيه من و حضرت موسى است. هاله‏اى از نور گرداگرد او را فرا گرفته. اشعه انوار قدسى از او ساطع است

اى گل محبوب خاتم، با خدا همراه و محرم  با دلى سوزان ماتم، بهر مادر گشته پرغم 

سوزد از هجر تو عالم، اى گل زهرا كجايى؟  بيا اى زاده زهرا، تويى نور دل طه(نغمه‏هاى فاطميه(س)، ص 24)

 پيامبر اكرم در حديثى ديگر مى‏فرمايد: طوبى لمَنْ لقيه و طوبى لمَنْ أحبّه و طوبى لمَنْ قال به.( با دعاى ندبه در پگاه جمعه، ص 16 )خوشا به حال كسى كه او را ملاقات كند، خوشا به حال كسى كه او را دوست بدارد و خوشا به حال كسى كه به او معتقد باشد!

آن قدر او محبوب پيامبر است كه در دعاى عهد بعد از دعاهاى متعدد براى وجود مقدس او و براى فرجش، مى‏خوانيم: «اللّهُمَّ و سُرَّ نبيَّكَ محمّداً بِرُؤيَتِه خدايا! خوش حال كن پيامبرت محمد را به واسطه ديدار وجود مقدس حضرت مهدى »

3 ـ مظلوميت حضرت زهراو حضرت مهدى :

الف) ستم ديدگى حضرت زهرا :

در زيارت آن حضرت مى‏خوانيم:«السلام عليك أيتها المعصومة المظلومة (سيد بن طاووس، اقبال، عمل روز بيستم جمادى الاخر)؛

سلام بر تو اى پاك ستمديده»

و «اللهم صل… و صلّ على البتول….المظلومة المقهورة»( همان)

امير مؤمنان على  در ترسيم مظلوميّت همسرش مى‏فرمايد:

إنَّ فاطمة بنت رسول الله لم تزل مظلومة، من حقها ممنوعة….

( شيخ طوسى، امالى، ص 156،)

فاطمه، دختر پيامبر خدا همواره ستم ديده بوده و از حق خود محروم شد.

ب) مهدی  ستمديده است:

امير مؤمنان على  در ترسيم مظلوميت و غربت فرزندش مهدى مى‏فرمايد: «صاحب هذا الأمر الشريدُ الطريدُ الفريدُ الوحيد(معجم احاديث الامام المهدى(عج)، ج 3، ح 595، ص 43.)؛ صاحب اين امر، همان رانده شده دور شده يگانه و تنها است»

در حديث ديگرى حضرت على تصريح مى‏كند به اين كه او غريب است: سيأتى الله بقوم يُحِبُّهُم و يُحِبُّونَهُ و يَملِكُ مَن هو بينهم غريب….( روزگار رهايى، ج 2، ص 608)

خداوند، گروهى را مى‏آورد كه آنان را دوست دارد و آنان نيز او را دوست مى‏دارند و كسى كه در ميان آنان غريب است، بر آنان حكومت مى‏كند.

امام كاظم  مى‏فرمايد: «هو الطريد الوحيد الغريب(كمال‏الدين، باب 34.)؛ او، همان رانده شده يكه و تنهاى غريب است»

حضرت، به حدّى مظلوم است كه امام باقر  مى‏فرمايد: «اگر او را مى‏شناختند، او را تكه‏تكه مى‏كردند»(معجم أحاديث الإمام المهدى(عج)، ج 3، ح 752، ص 229)

همانند اذيت و آزارهايى كه بر پيامبر پيش آمد، بر ايشان نيز وارد مى‏آيد و بلكه بيش‏تر.( 24. همان، ج 3، ح 833، ص 297)

باز در بيان مظلوميت ايشان چنين آمده است كه وقتى بر منبر كوفه مى‏نشيند و عهدنامه پيامبر را مى‏خواند، تمام افراد از اطراف او مى‏گريزند و تنها وزير او و يازده نفر نقيب باقى مى‏مانند؛ هر چند آنان باز مى‏گردند.( 25. همان، ج 4، ح 1098، ص 20؛)

آه از اين مظلوميّت! چه قدر اين مظلوميت سوزناك و جان‏كاه است كه: حضرت زهرا (س) خود و فرزندش را مظلوم معرفى مى‏كند.

مرحوم ميرجهانى مى‏گفت:در عالم رؤيا، مادر مظلومم حضرت فاطمه صديقه(س) را ديدم و ايشان سه بيت شعر فارسى خواند، وقتى بيدار شدم فقط يك بيت را به ياد داشتم و آن بيت اين گونه است:

دلى شكسته‏تر از من در آن زمانه نبود  در اين زمان دل فرزند من شكسته‏تر است(عنايات حضرت مهدى(عج) به علما و طلاب، ص)

و بالأخره خود حضرت مهدى خود را مظلوم‏ترين فرد عالم معرفى مى‏كند.

حجة‏الاسلام حاج سيّد اسماعيل شرفى مى‏گويد:به عتبات مقدّسه مشرف شده بودم و در حرم مطهر حضرت سيد الشهداء مشغول زيارت بودم. چون دعاى زائرين در قسمت بالا سر حرم مطهر امام حسين مستجاب است، در آن جا از خداوند خواستم مرا به محضر مبارك مولايم حضرت مهدى،ارواحنافداه، مشرف گرداند و ديدگانم را به جمال بى مثال آن بزرگوار روشن كند.

مشغول زيارت بودم كه ناگهان خورشيد جهان‏تاب جمالش ظاهر شد. گرچه در آن هنگام، حضرتش را نشناختم، ولى شديدا مجذوب آن بزرگوار شدم. پس از سلام، از ايشان پرسيدم: «شما كيستيد؟». آقا فرمود: «من، مظلوم‏ترين فرد عالم هستم.»! من، متوجّه نشدم و با خود گفتم: «شايد ايشان از علماى بزرگ نجف هستند و چون مردم به ايشان گرايش پيدا نكرده‏اند، خود را مظلوم‏ترين فرد عالم مى‏داند». در اين هنگام، ناگهان متوجّه شدم كه كسى در كنارم نيست. اين جا بود كه فهميدم، مظلوم‏ترين فرد عالم، كسى جز امام زمان، أرواحنا فداه، نيست و من نعمت حضور آن بزرگوار را زود از دست دادم.( همان)

بياييد با هم، اين دو مظلوم را از مظلوميت بيرون بياوريم.

2 ـ حضرت زهرا و حضرت مهدى  هر دو شفيع مؤمنان در قيامتند.
الف) حضرت زهرا شفيع روز قيامت است:

روايات دلالت كننده بر مقام شفاعت زهرا متعدد هستند(بحارالانوار، ج 43، صص 62، 64). در اين جا، به برخى از آن‏ها اشاره مى‏شود.

پيامبر اكرم  فرمود: اى فاطمه! بشارت باد بر تو! نزد خداوند مقام محمودى دارى. در آن مقام، براى دوستداران و شيعيان خودت، شفاعت مى‏كنى و شفاعت تو پذيرفته مى‏شود.( فاطمة الزهراء بهجة قلب المصطفى ص 743)

بلال بن حمامة مى‏گويد: يك روز پيامبر اكرم  بر ما وارد شد در حالی‌كه نور صورتش مثل ماه درخشان بود و خوش‏حال بود. عبدالرحمن بن عوف عرض كرد: «اى رسول خدا! اين نور چيست»!؟ فرمود: «از طرف خداوند، بشارتى در مورد برادرم و پسر عمويم (على) و دخترم آمد كه به واسطه آن دو، مردان و زنان امّتم از آتش جهنم نجات پيدا مى‏كنند».( مقتل خوارزمى، ج 1، ح 25، ص 101)

اميرمؤمنان  خطاب به امام حسن  و امام حسين  فرمود:«شما، پيشوا هستيد و شفاعت براى مادر شماست»(فاطمه‌الزهراء بهجة قلب‌المصطفي، ص 10)

ب) حضرت مهدى  هم شفيع روز قيامت است:

در حديثى، امير مومنان على و جابر بن عبدالله انصارى از رسول خدا نقل مى‏كنند كه پيامبر مقامات ائمه علیهم‌السّلام را در روز قيامت بيان فرمود. مقام حضرت مهدى را اين گونه بيان مى‏فرمايد: امام مهدى  شفيع مؤمنان در روز قيامت است؛ چرا كه اذن شفاعت، از طرف خداوند داده نمى‏شود مگر به كسى كه خداوند بخواهد و به آن راضى باشد. (مناقب ابن شهر آشوب، ، ج 1، ص 355)

امام مهدی :

«در دختر رسول خدا الگوی مناسبی برای من است»

جبرئیل آمده بود ..

علی و جمله ملائک بودند ..

و محمد، عرق وحی به پیشانی داشت ..

و خدا داشت ترنم می‌کرد !!

در میان سخنانش، غزلی

نام آن شعر نکو ، “حضرت زهرا” بود!

حضرت مهدي  ادامه حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها و آيينه تمام‌نماي او است. اهداف حضرت مهدي اهداف حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیها و راه او، راه آن حضرت است. حضرت مهدي  از فرزندان فاطمه سلام‌الله‌علیها به شمار مي‌رود. در روايات، فاطمه سلام‌الله‌علیها رحمت جهانيان خوانده شده است. فاطمه سلام‌الله‌علیها با نام مهدي  شاد مي‌شد و با ياد او خود را تسلي مي‌داد. بدون مهدي  تحمل شهادت حسين  بر فاطمه سلام‌الله‌علیها سنگين بود. فاطمه سلام‌الله‌علیها به چنين فرزندي مي بالد و مهدي  بر چنين مادري فخر مي‌فروشد. او زکيه هست و او زکي. او طيبه هست و او طيب. او مطهره هست و او مطهر. او تقيه هست و او تقي. او نقيه هست و او نقي. او محدثه هست و او محدث. او منصوره هست و او منصور. او صديقه هست و او صادق‌المقال، او صابره هست و او صابر. او معصومه هست و او معصوم. او نور اهل آسمان هست و او نور اهل زمين. او شفيعه قيامت هست او شفيع قيامت. هردو، ستاره درخشان و کوکب دري هستند. هردو، غوث و فريادرس هستند. بين اين دو بزرگوار ارتباطي ويژه و مشابهت‌هايي وجود دارد که به برخي از تشابهات اشاره مي‌کنيم.

1 ـ حضرت زهرا نور اهل آسمان و حضرت مهدى  نور اهل زمين است.

الف) حضرت زهرا نور اهل آسمان است:

در بخشى از يك حديث طولانى و زيبا، پيامبر اكرم  فرمود:

ثم أظلمت المشارق و المغارب، فشكت الملائكة إلى الله تعالى أنْ يكشف عنهم تلك الظلمة. فتكلم الله جلّ جلالُه كلمةً فخلق منها روحا ثُمّ تكلَّم بكلمةٍ فخلق من تلك الكلمة نورا، فأضاءت النور إلى تلك الروح و أقامها مقامَ العرش فزهرت المشارق و المغارب فهي فاطمة الزهراء و لذالك سميت الزهراء لأنَّ نورها زهرت به السماوات ؛ سپس ظلمت و تاريكى همه جا را فرا گرفت. ملائكه به خدا شكايت كردند: «خدايا! اين تاريكى را از ما برطرف كن». پس خداوند، كلمه‏اى فرمود. از آن كلمه، روحى را خلق كرد. سپس كلمه‏اى فرمود. از آن كلمه هم، نورى خلق كرد. آن نور، روشنايى داد (و اضافه شد) به آن روح. خداوند، او را در جايگاه عرش جا داد. پس همه جا روشن شد. آن، حضرت فاطمه زهرا است. به همين دليل، «فاطمه» را «زهرا» ناميدند؛ چون به واسطه نور او، آسمان‏ها روشن شد. »(بحار الانوار، ج 40، ص 44؛)

ب) حضرت مهدى نور اهل زمين است:

مفضل بن عمر مى‏گويد: از امام صادق  شنيدم كه فرمود: «ربّ الأرض» در آيه «وأشرقت الأرض بنور ربّها»( زمر: 69.) يعنى امام الارض «مراد امام زمين است.» پرسيدم: «وقتى حضرت خروج كند چه مى‏شود؟ « فرمود: در آن روز، مردم، از نور خورشيد و ماه، بى‏نياز مى‏شوند و به نور امام  اكتفا مى‏كنند».( تفسير نورالثقلين، ذيل آيه، ح 121)

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم:

«یافاطِمَةُ، مَنْ صَلّی عَلَیک،غَفَرَاللّهُ لَهُ،وَأَلْحَقَهُ بی حَیثُ کنْتُ مِنَ الْجَنَّةِ.»بحارالانوار،ج 43،ص 55

کیفیت صلوات برحضرت زهراعلیهاالسلام چنین است:

«اللهم صل علی فاطمةوابیهاوبعلهاوبنیهاوالسرالمستودع فیهابعددمااحاط به علمک»صحیفةالزهراء،شیخ جوادقیومی.

امام حسن عسکری مصباح المتهجدشیخ طوسی،ج‏1،ص 401

…اَللّهُم صَلِّ عَلَى الصِّدّيقَةِفاطِمَةَالزَّكِيَّةِحَبيبَةِحَبيبِكَ وَنَبِيِّكَ وَاُمِّ اَحِبّآئِكَ وَاَصْفِيآئِكَ الَّتِى انْتَجَبْتَها وَفَضَّلْتَهاوَاخْتَرْتَهاعَلى نِسآءِالْعالَمينَ

اَللّهُمَّ كُنِ الطّالِبَ لَها مِمَّنْ ظَلَمَها وَاسْتَخَفَّ بِحَقِّها وَكُنِ الثّائِرَاَللّهُمَّ بِدَمِ اَوْلادِها

اَللّهُمَّ وَكَما جَعَلْتَها اُمَّ اَئِمَّةِالْهُدى وَحَليلَةَ صاحِبِ اللِّوآءِ وَالْكَريمَةَعِنْدَالْمَلاَءِالاْعْلى فَصَلِّ عَلَيْها وَعَلى اُمِّهاصَلوةً تُكْرِمُ بِهاوَجْهَ اَبيهامُحَمَّدٍصَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَتُقِرُّبِهااَعْيُنَ ذُرِّيَّتِهاوَاَبْلِغْهُمْ عَنّى فى هذِهِ السّاعَةِاَفْضَلَ التَّحِيَّةِ وَالسَّلامِ

خدايادرودفرست برصديقه (طاهره ) فاطمه آن بانوى پاكيزه محبوب دوست وپيامبرتومادردوستان وبرگزيدگانت آن بانوي ى كه اورابرگزيدى وفضيلت وبرتريش دادى برزنان جهانيان. خدايا توانتقامش رابگيرازكسانى كه به اوستم كردندوحرمتش راسبك شمردندوتواى خدا خونخواهى فرزندانش رابكن خداياهمچنان كه اورابدين مقام رساندى كه مادرامامان راهنماوهمسرپرچمدارمحشروگرامى درعالم بالاقرارش دادى پس درودفرست براووبرمادرش (خديجه ) درودى كه گرامى دارى بدان آبروى پدرش محمدصلى الله عليه وآله راوروشن گردانى بدان ديده فرزندانش راوبرسان بديشان ازمن دراين ساعت بهترين تحيت وسلام را

ج. در قرآن و روایات برای نماز تأثیرات بسیار زیادی در زندگی دنیوی و اخروی بندگان را ذکر کرده اند . دانستن این آثار باعث می شود که شوق ما نسب به خواندن نماز بیشتر شود.
1. …. أَقِمِ الصلَوةَ إِنَّ الصلَوةَ تَنهَى عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنكَرِ وَلَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ … (عنکبوت/45)
…. نماز را بر پا دار كه نماز (انسان را) از زشتيها و منكرات باز مى دارد و قطعا ياد خدا بالاتر است …..در آیه فوق به یکی از بزرگترین فلسفه های نماز خواندن اشاره شده است.نماز از آنجا كه انسان را به ياد نيرومندترين عامل بازدارنده يعنى اعتقاد به مبدء و معاد مى اندازد داراى اثر بازدارندگى از فحشاء و منكر است .(تفسير نمونه،ج 16 ،ص 285-286.)

ب. بعد از این که فردی با اعتقاد و دلایل راسخ وارد دین اسلام شد باید به تمامی دستوراتی که در اسلام وارد شده است عمل کند . یکی از دستورات اسلام که در روایات به عنوان ستون دین اسلام معرفی شده است ، خواندن نماز است .پس نماز می خوانیم ( نماز را نیز با این ترکیب خاص می خوانیم ) چون خداوند علیم و حکیم اینگونه امر فرموده است. چه علت وجوب آن را بتوانیم بفهمیم و چه نتوانیم بفهمیم.