از فاطمه تا مهدی عج
امام مهدی :
«در دختر رسول خدا الگوی مناسبی برای من است»
جبرئیل آمده بود ..
علی و جمله ملائک بودند ..
و محمد، عرق وحی به پیشانی داشت ..
و خدا داشت ترنم می‌کرد !!
در میان سخنانش، غزلی
نام آن شعر نکو ، “حضرت زهرا” بود!
حضرت مهدي ادامه حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها و آيينه تمام‌نماي او است. اهداف حضرت مهدي اهداف حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیها و راه او، راه آن حضرت است. حضرت مهدي از فرزندان فاطمه سلام‌الله‌علیها به شمار مي‌رود. در روايات، فاطمه سلام‌الله‌علیها رحمت جهانيان خوانده شده است. فاطمه سلام‌الله‌علیها با نام مهدي شاد مي‌شد و با ياد او خود را تسلي مي‌داد. بدون مهدي تحمل شهادت حسين بر فاطمه سلام‌الله‌علیها سنگين بود. فاطمه سلام‌الله‌علیها به چنين فرزندي مي بالد و مهدي بر چنين مادري فخر مي‌فروشد. او زکيه هست و او زکي. او طيبه هست و او طيب. او مطهره هست و او مطهر. او تقيه هست و او تقي. او نقيه هست و او نقي. او محدثه هست و او محدث. او منصوره هست و او منصور. او صديقه هست و او صادق‌المقال، او صابره هست و او صابر. او معصومه هست و او معصوم. او نور اهل آسمان هست و او نور اهل زمين. او شفيعه قيامت هست او شفيع قيامت. هردو، ستاره درخشان و کوکب دري هستند. هردو، غوث و فريادرس هستند. بين اين دو بزرگوار ارتباطي ويژه و مشابهت‌هايي وجود دارد که به برخي از تشابهات اشاره مي‌کنيم.
1 ـ حضرت زهرا نور اهل آسمان و حضرت مهدى نور اهل زمين است.
الف) حضرت زهرا نور اهل آسمان است:
در بخشى از يك حديث طولانى و زيبا، پيامبر اكرم فرمود:
ثم أظلمت المشارق و المغارب، فشكت الملائكة إلى الله تعالى أنْ يكشف عنهم تلك الظلمة. فتكلم الله جلّ جلالُه كلمةً فخلق منها روحا ثُمّ تكلَّم بكلمةٍ فخلق من تلك الكلمة نورا، فأضاءت النور إلى تلك الروح و أقامها مقامَ العرش فزهرت المشارق و المغارب فهي فاطمة الزهراء و لذالك سميت الزهراء لأنَّ نورها زهرت به السماوات ؛ سپس ظلمت و تاريكى همه جا را فرا گرفت. ملائكه به خدا شكايت كردند: «خدايا! اين تاريكى را از ما برطرف كن». پس خداوند، كلمهاى فرمود. از آن كلمه، روحى را خلق كرد. سپس كلمهاى فرمود. از آن كلمه هم، نورى خلق كرد. آن نور، روشنايى داد (و اضافه شد) به آن روح. خداوند، او را در جايگاه عرش جا داد. پس همه جا روشن شد. آن، حضرت فاطمه زهرا است. به همين دليل، «فاطمه» را «زهرا» ناميدند؛ چون به واسطه نور او، آسمانها روشن شد. »(بحار الانوار، ج 40، ص 44؛)
ب) حضرت مهدى نور اهل زمين است:
مفضل بن عمر مىگويد: از امام صادق شنيدم كه فرمود: «ربّ الأرض» در آيه «وأشرقت الأرض بنور ربّها»( زمر: 69.) يعنى امام الارض «مراد امام زمين است.» پرسيدم: «وقتى حضرت خروج كند چه مىشود؟ « فرمود: در آن روز، مردم، از نور خورشيد و ماه، بىنياز مىشوند و به نور امام اكتفا مىكنند».( تفسير نورالثقلين، ذيل آيه، ح 121)
