به وبلاگ مدرسه علمیه معصومیه شهرضا خوش آمدید

چكيده تحقیق پایانی برتر سال 1389

فاطمه عضد

شيعيان درباره اهل بيت مي گويند رسول الله علي (ع) و همسر و دو فرزندش حسنين را به عنوان خاندان خود و مصداق آيه تطهير و آيه مودت معرفي كرده اند.اما پس از رحلت رسول الله (ص) و بدنبال حوادثي كه در سقيفه رخ ميدهد.امام علي (ع) را از صحنه خلافت بر جامعه اسلامي خارج مي كنند و ابوبكر به عنوان خليفه معرفي مي گردد كه دوران خلافت دو سال و چهار ماهه او را مي توان به دو دوره تقسيم كرد:الف- دوره آشوب هاي داخلي كه بخش اعظم خلافت ابوبكر به پيكار با پيامبرنمايان و مرتدان مي گذرد.

  ب- دوره فتوحات خارجي در مرزهاي امپراطوري روم شرقي و دولت ساساني كه با قيمانده ايام خلافت ابوبكر به توسعه اسلام در شامات و عراق طي مي شود.اما امام علي (ع) كه در هيچ يك از حوادث جنگ هاي داخلي و فتوحات خارجي شركت نكرد و در اين جنگ ها موضع بي طرفانه و دخالت غير فعال گرفت و شايد به واسطه احساسا مسئوليتي كه نسبت به حفظ اسلام و مسلمانان داشت به گونه اي غير مستقيم خلفا را راهنمايي و راهگشايي ارشاد مي فرمود.

پس از خليفه اول،عمر بنا به وصيت وي،به خلافت رسيد و دراين ميان امام علي (ع) كه حافظ ميراث نبوي و علمدار طريقت علوي بود و طي سال هاي بسيار براي اعتلاي اسلام كوشش و فداكاري نموده بود نمي توانست نسبت به سرنوشت دولت اسلامي بي تفاوت باشد.به همين دليل هرگاه خليفه دوم نظر امام را جويا مي شد آن حضرت با دلسوزي تمام ديدگاه هاي خود را  براي موفقيت و پيروزي مسلمانان بيان مي كردند تا شايد بتوانند از انحراف بيشتر از مسير اسلام ناب و اصيل توسط خلفاء و كارگزاران آنها در بلاد اسلامي كه به سرعت فتح شده و به تعداد تازه مسلمانان افزوده مي شود،جلوگيري كنند.

آن حضرت خواهان حاكميت ارزش هاي اسلامي بر تمامي امور و فعاليت هاي خلفاء و عمال آنها در بلاد اسلامي بود و براي اجراي حدود آن گاهي مجبور مي شدند  شخصأ اقدام كنند. به عنوان مثال وقتي عثمان از اجراي حد شرابخوار بر وليد بن عقبه طفره مي رفت،علي (ع) خود تازيانه به دست مي گيرد و وليد را شلاق مي زند يا خواهان قصاص عبيد اله بن عمر بخاطر قتل هرمزان شاهزاده ايراني تازه مسلمان شدند.در هنگام انحراف كامل  عثمان از مسير صحيح اسلامي و شورش مردم عليه وي،تلاش هاي امام علي (ع) براي جلوگيري از شورش عليه عثمان به جايي نرسيد.مردم در مسجد عثمان را ريگ زدند و او بيهوش شد و گروه هاي ناراضي بر او آب را بستند و به خانه او رفتند و او را به قتل رساندند.

امام در طول 25 سال خلافت ابوبكر و عمر و عثمان ضمن اعلام اينكه چون خاري در چشم و استخواني در گلو صبر پيشه مي كنند،سكوتي شكوهمند و پر مفهوم را راهكاري صحيح و مناسب براي حفظ نهال نوپاي اسلام تشخيص داده و رعايت نمودند و حتي مجبور شدند بلاهاي متعددي از هجوم به خانه نبوت و هتك حرمت بانوي دو عالم و دخت گرامي پيامبر و سخن بدخواهان را تحمل كنند.

ما در اين رسانه سعي كرديم كه نگاه كامل و جامع به سكوت امام و جايگاه و دلايل همكاري آن امام همام با خلفاء بيندازيم.