توصيه رهبرانقلاب مدظله العالی به زوجهای جوان
از توصیههای مکرر مقام معظم رهبری مد ظله العالی به زوجهای جوان و خانوادهها ، تقّدم تقوا و عفاف بر مال و جمال در تشکیل خانواده است: نخست اینکه: از دیدگاه ایشان در ابتدای امر و در انتخاب همسر: «اگر چنانچه کسی به خاطر مال و جمال ازدواج کند، طبق روایت ممکن است خدای متعال مال و جمال را به او بدهد و ممکن هم هست ندهد. اما اگر چنانچه برای تقوا و عفاف قدم بگذارد و ازدواج بکند، خدای متعال به او مال هم خواهد داد،
از توصیههای مکرر مقام معظم رهبری مد ظله العالی به زوجهای جوان و خانوادهها ، تقّدم تقوا و عفاف بر مال و جمال در تشکیل خانواده است:
نخست اینکه: از دیدگاه ایشان در ابتدای امر و در انتخاب همسر: «اگر چنانچه کسی به خاطر مال و جمال ازدواج کند، طبق روایت ممکن است خدای متعال مال و جمال را به او بدهد و ممکن هم هست ندهد. اما اگر چنانچه برای تقوا و عفاف قدم بگذارد و ازدواج بکند، خدای متعال به او مال هم خواهد داد، جمال هم خواهد داد. ممکن است کسی بگوید جمال که اعطا کردنی نیست؛ یک کسی یا جمال دارد یا ندارد! معنایش این است که چون جمال در چشم شما و در دل شما و در نگاه شماست، اگر انسان کسی را که خیلی جمیل هم نباشد، دوست داشت او را جمیل میبیند. وقتی کسی را دوست نداشت هر چقدر هم جمیل باشد به نظر او جمیل نمیآید»(خطبه عقد مورخه 13/دی/77).
دوم: در بحث از مهریه ایشان این تصور را که مهریۀ سنگین به حفظ پیوند زناشویی کمک میکند نادرست دانسته و تأکید دارند که در صورت نااهل بودن زن و شوهر مهریه سنگین هم هیچ معجزهای نمیتواند بکند: «اینکه میبینید ما گفتیم 14 سکّه بیشتر را عقد نمیکنیم، نه برای این است که چهارده سکه بیشتر اشکالی در ازدواج ایجاد میکند. خیر. چهارده هزار سکه هم باشد، ازدواج اشکالی ندارد. فرقی ندارد. این برای این است که آن جنبۀ معنوی ازدواج، غلبه پیدا کند بر جنبۀ مادّی. مثل یک تجارت و معامله نباشد. دادوستد مادّی نباشد. اگر تشریفات را کم کردید، جنبۀ معنوی تقویت خواهد شد»(خطبه عقد مورخه 26/دی/72).
سوم: در مورد برگزاری مراسم ازدواج معظّمٌله معتقدند که: «هرچه مراسم را کمتر و سادهتر بگیریم بهتر است. بگذارید آنکسانی که ندارند به ازدواج تشویق شوند و آنکسانی که ندارند مأیوس نشوند»(خطبه عقد مورخه 24/آذر/71).
چهارم: در جریان زندگی زناشویی نیز افراد بایستی ضمن رعایت قناعت از تقیّدات زاید و تجمّلات پرهیز کنند: «یکی از موجبات سعادت خانوادهها و اشخاص، این است که تقیّدات زاید و تجمّلات زیادی و پرداختن بیش از اندازۀ لازم به امور مادی، از زندگیها دور شود. لااقل بخش اصلیِ زندگی محسوب نشود. یکچیز حاشیهای، یک کنار باشد. زندگی را از اوّل باید ساده برداشت و محیط زندگی را باید محیط قابل تحمّلی کرد»(خطبه عقد مورخه 8/خرداد/72).
از دیدگاه معظّمٌله: «ساده زندگی کردن منافاتی با رفاه هم ندارد. آسایش هم که اصلاً در سایۀ ساده زندگی کردن است»(خطبه عقد مورخه 18/4/77).
ایشان همچنین در بحث از قناعت معتقدند: «قناعت کنید، از قناعت خجالت نکشید. بعضیها خیال میکنند که قناعت مال آدمهای تهیدست و فقیر است و اگر آدم داشت، دیگر لازم نیست قناعت کند. نه، قناعت یعنی در حدّ لازم، در حدّ کفایت، انسان توقّف کند» (خطبه عقد مورخه 1/فروردین/76)