به مناسبت هفته دفاع مقدس
02 مهر 1390
«جای پای باران »
صمیمیت ونشاط مقام معظم رهبری
با رزمنده ها که بود گل از گلش می شکفت.
با همه گرم می گرفت و زود صمیمی می شد.
بچه های رزمنده هم هر وقت در کنار ایشان قرار می گرفتند سراز پا نمی شناختند.
سخنرانی ایشان در پادگان دو کوهه گرم شده بود که یکی احساس کرد باید تکبیر بگوید .
آقا تذکر داد که تکبیر نابجا رشته کلام را از دست سخنران خارج می کند .
یکی از بچه ها شیطنتش گل کرد و بلافاصله داد زد:تکبیر.
آقا لبخند ی زد ، گفت : سر به سر من پیر مرد می گذارید؟
صدای تکبیر او باز بلند شد .
آقا خنده اش گرفت. دو لشکر نیرو آنجا به صف ایستاده بودند، همه زدند زیر خنده .
آقا صلواتی فرستاد ، کنترل جمع را به دست گرفت و سخنرانی اش را ادمه داد.
برادر کبیری ( کتاب خاطرات سبز /ص99)
