به وبلاگ مدرسه علمیه معصومیه شهرضا خوش آمدید

چگونگی واجب شدن نماز 1

المناقب لابن شهرآشوب: إنَّ النَّبِیَّ صلى الله علیه و آله لَمّا أتى‏ لَهُ سَبعٌ وثَلاثونَ سَنَةً…
فَنَزَلَ عَلَیهِ جَبرَئیلُ وأنَزلَ عَلیهِ ماءً مِنَ السَّماءِ عَلَّمَهُ الوُضوءَ وَالرُّکوعَ وَالسُّجودَ، فَلَمّا تَمَّ لَهُ أربَعونَ سَنَةً عَلَّمَهُ حُدودَ الصَّلاةِ ولَم یُنزِل عَلَیهِ أوقاتَها، فَکانَ یُصَلّی رَکعَتَینِ رَکعَتَینِ فی کُلِّ وَقتٍ.
المناقب‏، ابن شهرآشوب: هنگامى که پیامبر صلى الله علیه و آله سى و هفت ساله شد…
سپس جبرئیل بر پیامبر صلى الله علیه و آله نازل شد و براى او آبى از آسمان آورد و به او وضو و رکوع و سجود را آموخت و آن گاه که پیامبر صلى الله علیه و آله چهل ‏ساله شد، چگونگى نماز را بدون وقت ‏هاى آن به او یاد داد و پیامبر صلى الله علیه و آله همه وقت، نمازهاى دو رکعتى مى ‏خواند.
بحار الانوار، ج 18 ، ص 194

حضرت لقمان :
الإمام الصادق علیه السلام: قالَ لُقمانُ لِابنِهِ: … یا بُنَیَّ، وإذا جاءَ وَقتُ صَلاةٍ فَلا تُؤَخِّرها لِشَی‏ءٍ، وصَلِّها وَاستَرِح مِنها فَإِنَّها دَینٌ.
امام صادق علیه السلام: لقمان به پسرش گفت: پسر عزیزم! هنگامى که وقت نماز رسید، آن را به خاطر هیچ چیز، به تأخیر مینداز و از انجامش آسوده‏ خاطر شو؛ چرا که آن بدهى [بر عهده تو] است.
بحار الانوار، ج 13، ص 423

حضرت یوسف :
الإمام الصادق علیه السلام: جاءَ جَبرَئیلُ علیه السلام إلى‏ یوسُفَ علیه السلام وهُوَ فِی السِّجنِ، فَقالَ لَهُ: یا یوسُفُ، قُل فی دُبُرِ کُلِّ صَلاةٍ: اللَّهُمَّ اجعَل لی فَرَجاً ومَخرَجاً، وَارزُقنی مِن حَیثُ أحتَسِبُ ومِن حَیثُ لا أحتَسِبُ.
امام صادق علیه السلام: جبرئیل علیه السلام نزد یوسف علیه السلام- که در زندان بود-، آمد و به او گفت: اى یوسف! در پىِ هر نماز بگو: «خدایا! برایم گشایش و برون ‏شوى قرار ده و مرا از آن جا که حساب مى ‏کنم و آن جا که حساب نمى ‏کنم، روزى برسان».
بحار الانوار، ج 12، ص 256

امام صادق علیه السلام: هنگامى که آدم علیه السلام از بهشت فرود آمد، لکّه ‏اى سیاه در صورتش پیدا شد و سر تا پایش را گرفت. گریه و اندوه آدم، از پدیدار شدن آن، طولانى شد. جبرئیل علیه السلام نزد آدم آمد و به او گفت: اى آدم! چرا مى‏ گریى؟
گفت: از این لکّه سیاهى که در من پیدا شده است.
جبرئیل گفت: اى آدم! برخیز و نماز بخوان که این، وقت نماز اوّل است.
آدم برخاست و نماز خواند و آن لکّه تا گردنش از میان رفت. جبرئیل در وقت نماز دوم آمد و گفت: اى آدم! برخیز و نماز بخوان که این، وقت نماز دوم است.
آدم برخاست و نماز خواند و لکّه تا ناف آدم از میان رفت. سپس جبرئیل در وقت سوم آمد و گفت: اى آدم! برخیز و نماز بخوان که این، وقت نماز سوم است.
آدم برخاست و نماز خواند و لکّه تا زانوانش از میان رفت. آن گاه جبرئیل در وقت نماز چهارم آمد و گفت: اى آدم! برخیز و نماز بخوان که این، وقت نماز چهارم است.
آدم به نماز برخاست و لکّه تا [روى‏] پاهایش از میان رفت. جبرئیل در وقت پنجم نیز آمد و گفت: اى آدم! برخیز و نماز بخوان که این، وقت نماز پنجم است.
او برخاست و نماز خواند و لکّه از میان رفت و آدم نیز خدا را حمد و ثنا گفت.
جبرئیل گفت: اى آدم! فرزندانت در این نمازها مانند تو و این لکّه سیاه هستند. هر کس از فرزندانت که پنج نماز در هر شبانه ‏روز بخواند، از گناهانش بیرون مى ‏آید، همان گونه که تو از این لکّه پیراسته شدى.
بحار الانوار، ج 11، ص166

حضرت آدم :
الإمام الصادق علیه السلام: لَمّا اهبِطَ آدَمُ مِنَ الجَنَّةِ، ظَهَرَت بِهِ شَامَةٌ سَوداءُ فی وَجهِهِ مِن قَرنِهِ إلى‏ قَدَمِهِ، فَطالَ حُزنُهُ وبُکاؤُهُ عَلى‏ ما ظَهَرَ بِهِ؛ فَأَتاهُ جَبرَئیلُ علیه السلام فَقالَ لَهُ: ما یُبکیکَ یا آدَمُ؟ فَقالَ: مِن هذِهِ الشّامَةِ الَّتی ظَهَرَت بی.
قالَ: قُم یا آدَمُ فَصَلِّ فَهذا وَقتُ الصَّلاةِ الاولى‏، فَقامَ فَصَلّى‏، فَانحَطَّتِ الشّامَةُ إلى‏ عُنُقِهِ. فَجاءَهُ فِی الصَّلاةِ الثّانِیَةِ فَقالَ: قُم فَصَلِّ یا آدَمُ فَهذا وَقتُ الصَّلاةِ الثّانِیَةِ، فَقامَ فَصَلّى‏، فَانحَطَّتِ الشّامَةُ إلى‏ سُرَّتِهِ. فَجاءَهُ فِی الصَّلاةِ الثّالِثَةِ فَقالَ: یا آدَمُ، قُم فَصَلِّ فَهذا وَقتُ الصَّلاةِ الثّالِثَةِ، فَقامَ فَصَلّى‏، فَانحَطَّتِ الشّامَةُ إلى‏ رُکبَتَیهِ. فَجاءَهُ فِی الصَّلاةِ الرّابِعَةِ فَقالَ: یا آدَمُ، قُم فَصَلِّ فَهذا وَقتُ الصَّلاةِ الرّابِعَةِ، فَقامَ فَصَلّى‏، فَانحَطَّتِ الشّامَةُ إلى‏ قَدَمَیهِ. فَجاءَهُ فی الصَّلاةِ الخامِسَةِ فَقالَ: یا آدَمُ، قُم فَصَلِّ فَهذا وَقتُ الصَّلاةِ الخامِسَةِ، فَقامَ فَصَلّى‏، فَخَرَجَ مِنها، فَحَمِدَ اللَّهَ وأثنى‏ عَلَیهِ.
فَقالَ جَبرَئیلُ علیه السلام: یا آدَمُ، مَثَلُ وُلدِکَ فی هذِهِ الصَّلَواتِ کَمَثَلِکَ فی هذِهِ الشّامَةِ؛ مَن صَلّى‏ مِن وُلدِکَ فی کُلِّ یَومٍ و لَیلَةٍ خَمسَ صَلَواتٍ خَرَجَ مِن ذُنوبِهِ کَما خَرَجتَ مِن هذِهِ الشّامَةِ.
بحار الانوار، ج 11، ص166

حضرت اسماعیل : وَ کانَ یَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلاةِ وَ الزَّکاةِ وَ کانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضِیًّا. و همواره خاندان خود را به نماز و زکات امر مى ‏کرد و پیوسته نزد پروردگارش مورد رضایت بود.
(آیه 55 سوره مریم)

حضرت شعیب : قالُوا یا شُعَیْبُ أَ صَلاتُکَ تَأْمُرُکَ أَنْ نَتْرُکَ ما یَعْبُدُ آباؤُنا أَوْ أَنْ نَفْعَلَ فی‏ أَمْوالِنا ما نَشؤُا. (امّا مردم مدین در جواب) گفتند: اى شعیب! آیا نمازت به تو فرمان مى ‏دهد که (به ما بگویى) آنچه را که پدرانمان مى‏ پرستیدند رها کنیم؟ (و) یا اینکه (نتوانیم) آن گونه که خود مى‏ خواهیم، در اموالمان تصرّف کنیم؟!
(آیه 87 سوره هود)

نماز حضرت مریم : یا مَرْیَمُ اقْنُتی‏ لِرَبِّکِ وَ اسْجُدی وَ ارْکَعی‏ مَعَ الرَّاکِعین‏. اى مریم! (به شکرانه این همه نعمت،) براى پروردگارت خضوع کن و سجده بجاى آور و با رکوع کنندگان رکوع نما.
(آیه 43 سوره آل عمران)