به وبلاگ مدرسه علمیه معصومیه شهرضا خوش آمدید

دختران و بانوان فرزانه و فهیم ، وقتی به بلوغ فکری می رسند ،متین و با وقار می شوند.

نه با هر موج به این سو وآن سو می روند و نه رضای خدا را با پسند مردم عوض می کنند.

اگر حجاب ، سلاح مقاومت در برابر بی بند و باری است شگفتا که کسانی خود را خلع سلاح می کنند و در برابر هجوم فساد ، بی دفاع می مانند.

سه ماه تعطیلات که می شد می گفت خوشم نمی آید برم تو کوچه با این بچه ها  وقت صرف کنم . کی خوام برم شاگردی.

می گفتم آخه زشته برای ما،تو بری شاگردی اما اون گوش نمی کرد و میرفت شاگرد یک میوه فروش می شد.

اینقدر این بچه زحمت می کشید تو کارش که وقتی خونه می آمد دیگه نفس نداشت. می گفتم :«ننه،کی میگه تو با خودت اینطور بکنی؟»

می گفت:«باشه،زحمت کشی یک نوع عبادت است،طوری نیست ،حضرت علی چقدر زحمت می کشید،نخلستان ها را آب میداد،

مگه ما به دنیا اومدیم که بخوریم وبخوابیم.»

«عمده مسائل اخلاص وخلوص می باشد که اگر اینها باشد همه چیز هست.

اخلاص یعنی پاک شدن درون ، یعنی بیرون راندن هواهای نفسانی از ذات و از قلب وا ز دل و از درون انسان .

پاک شدن به منزله ی اینکه انسان ایثار پیدا کند ، متقی شود ، تقوا پیدا کند و خودش را برای یک عملیات درونی آماده کند»

هوشیار باشیم که دام های فریب، جاذبه های گناه، آنتن های وسوسه گر و فیلم ها و سی دی های دجال گونه ،ایمان وعفاف مارا نربایند.

خدا فراموشی  ،خود فراموشی را  در پی دارد.

هرکه ارزش خود را نداند ،خویش را حراج می کند و زیر قیمت واقعی می فروشد.

ارزش اجناس دست دوم خیلی پاین تر است.

 حجاب ظاهری ریشه در عفاف درونی دارد.

کسی که بخواهد پاک باشد ،ظاهر وباطنش را باید یکی کند.

آنان که بی قید و لا ابالی اند،ولی می گویند <دلت پاک باشد>

نمی دانند که پاکی دل در پاکی رفتار ومتانت و وقار نمایان می شود و از دل پاک ، جز نگاه پاک بر نمی آید.

از کوزه همان برون تراود که در اوست.

نمی توان پذیرفت که از کسی عفوفت گناه به مشام برسد ،

ولی مدعی باشد که دلش پاک است.

اگر زیبایی و جمال ، نعمت خداست شکرانه ی آن هم عفاف و پاکدامنی است.

کسانی که به خاطر زیبایی رخسار و دلفریبی اندام به گناه می افتد، یا دیگران را به گناه می اندازد، حق این نعمت را ادا نکرده اند.

جمال هرگز مجوز ارتکاب گناه وافتادن به دام ودامن آلودگی وافکندن دیگران به با تلاق فساد نمی شود.

روزی از این نعمت سوال خواهد ، و حسرت برای آنان است که این را به دوزخ بروند.

عید سعید فطر بر اهل صیام مبارک باد

نغمه ریزید غیاب مه نو آخر شد
باده خرم عید است که در ساغر شد

روز عید است, سوی میکده آیید به شکر
که ببخشند هر آنکس که در این دفتر شد

ساقی از میمنت عید دهد باده صاف
جرعه گیرید چو معشوق به خم رهبر شد

مطربا نغمه عیدانه زن و دست فراز
که ز هر پرده نغزت هله ای دیگر شد

صد کنم شکر بر این عید که از عرش رسید
صد کشم رشک که ایام صیام آخر شد

فرصتی بود که این تیرۀ ِ دل صاف شود
نعمتی بود که بر تشنه لبان کوثر شد

آتشی بود که در سردی سوزان وجود
دم گرمی شد و در مجمر دل اخگر شد

وای بر ما که از این جام نگیریم لبی
حیف زان آتش اگر سوخت و خاکستر شد

حالیا عید شد و رونق می افزون گشت
مستی افزون کند این باده چو پر شکر شد