به وبلاگ مدرسه علمیه معصومیه شهرضا خوش آمدید

انسان گاهی چنان به خود ظلم می کند و دست و پای خویش را طوری می بندد که هیچ کس حتی خودش نمی تواند گره گشایی

 کند. انسان می تواند در تمام شرایط و ابتلائات، راه مستقیم و صراط بندگی و عبودیت را بپیماید و در نتیجه قرب الهی حاصل کند.

گناه دو جور است یا سر لجبازی با خداست، که حتی توبه هم نمی کند. اما گاهی گناهی می کند و پشیمان است دائم خودش را

می خورد که چرا این گناه را کردم؟ دائم خود را ملامت می کند که این نفس لوامه است. این را خدا می آمرزد. اگر تصمیم دارد

دائم سر جنگ با خدا داشته باشد و تکرار کند توبه این شخص مشکل است قبول شود.

وای بر ما اگر در خصوص خوردنی ها و نوشیدنی ها از حرام اجتناب نکنیم. زیرا همین غذاهاست که منشأ علم و ایمان و یا

کفر ما می شود، و یک وقت نگاه می کنیم و می بینیم که به یزید ایمان آورده ایم.

نوجوان ها و جوان ها باید ملتفت باشند که همچنانی که خودشان در این سن هستند و روز به روز به سن بالا می روند علم و

ایمانشان هم باید همین جور باشد مطابق این باشد. معلوماتشان، از همان کلاس اول علوم دینیه به بالا برود. ایمانشان ملازم با

همین علمشان باشد.

گاهی تحمل همسر بد اخلاق، خودش نوعی سلوک است. یکی از اولیاء خدا که بسیار مرد بزرگی بود و گفته اند امام زمان (عجل

الله تعالی فرجه الشریف) در تشییع جنازه ی او حاضر بودند، همسر بسیار بد اخلاق داشت که سی و پنج سال اورا شکنجه

می داد، ولی او تحمل می کرد. بله تحمل کنید، اصلا خیلی از این ها با تحمل و گذشت حل می شود. گاهی هم اگر تحمل شود،

مثل نماز شب برای انسان سلوک الی الله است.

روز قیامت میگی خدایا اشتباه شد. من کارهای خوبی داشتم که نیست و گناهانی نداشتم که هست! جواب می آید حسناتت رفت در

پرونده ی کسی که غیبتش را کردی! و از گناهانش به تو رسید.