به وبلاگ مدرسه علمیه معصومیه شهرضا خوش آمدید

از آیت اله بهجت سوال شد چه کنیم تا نماز صبحمان قضا نشود؟ در پاسخ فرمودند: کسی که باقی نمازهایش را در اول وقت بخواند خدا او را برای نماز صبح بیدار خواهد کرد.

به آیت اله بهجت گفتند: کتابی در زمینه اخلاق معرفی کنید. فرمودند: لازم نیست یک کتاب باشد یک جمله کافی است که بدانی ]خدا می بیند…[

از ایشان نقل شده که یک چیزی به شما بگویم که هر جا بروید این است و جز این نیست. بروید گناه نکنید، به آنچه می دانید عمل کنید و معلومات را زیر پا نگذارید. این تمام عرفان است…

همچنین فرموده اند: اگر کسی طالب معرفت باشد و در طلب جدیت و خلوص داشته باشد در و دیوار به اذن ا… معلمش خواهد بود وگرنه سخن پیامبر«ص» هم در او اثر نخواهد کرد چنانکه در ابوجهل اثر نکرد.

آیت اله بهجت فرمودند: هرکس در بین الطلوعین یعنی بین فجر کاذب و فجر صادق (5 دقیقه قبل از اذان صبح تا 5 دقیقه بعد از اذان صبح) این ذکر را بگوید هر حاجتی داشته باشد

برآورده می شود ولو اگر تشرف به خدمت امام زمان باشد.

(چهارده صلوات+ چهل مرتبه یا مولای یا صاحب الزمان ادرکنی+ چهارده صلوات)

در سخنان ایشان آمده که هیچ کودکی نگران وعده بعدی غذایش نیست زیرا به مهربانی مادرش ایمان دارد. ای کاش من هم مثل او به خدایم ایمان داشتم.

ایشان فرمودند برای دوری از ریا «لا حول و لا قوه الا بالله» زیاد بگویید.

 برای درمان عصبانیت صلوات بفرستید.

برای تمرکز فکر «لا اله الا الله» زیاد بگویید و اگر می خواهید در کارتان گره نیفتد و موفق شوید تا می توانید استغفار کنید اگر اثر نکرد من جوابگویش هستم.

ای معلم تو را سپاس : ای آغاز بی پایان ، ای وجود بی کران ، تو را سپاس .ای والا مقام ،

ای فراتر از کلام، تورا سپاس. ای که همچون باران بر کویر خشک اندیشه ام باریدی

سپاست می گویم، تو را به اندازه تمام مهربانی هایت سپاس می گویم . ای نجات بخش

آدمیان از ظلمت جهل و نادانی،ای لبخندت امید زندگی و غضبت مانع گمراهی تو را سپاس

می گویم . این تویی که با دستان پر عطوفتت گلهای علم و ایمان را در گلستان وجود می

پرورانی و شهد شیرین دانش را به کام تشنگان می ریزی. پس تو را ای معلم به وسعت

نامت سپاس می گویم . همان نامی که چهار حرف بیشتر ندارد ، اما کشیدن هر حرف و

صدایش زمانی به وسعت تاریخ نیاز دارد.

عاقبت از بند غم شد خسته جان فاطمه

پرگرفت از آشيان مرغ روان فاطمه

گر بسوزد عالمى از اين مصيبت نى عجب

سوخته يكسر زآتش كين آشيان فاطمه

وامصيبت بعد مرگ احمد ختمى مآب

دادن جان بود هردم آرمان فاطمه

آسمان شد نيلگون چون ديد نيلى روى او

خُرد شد از ضربت در استخوان فاطمه

محسن شش ماهه اش در راه داور شد شهيد

ريخت خون در ماتمش از ديدگان فاطمه

نيمه ی شب بهر تدفينش مهيّا شد على

عاقبت شد در دل صحرا مكان فاطمه

منع كرد از ناله طفلان را ولى ناگه ز دل

ناله ها زد همسر والانشان فاطمه

اى فلك ترسم شوى وارون كه افكندى شرر

از غم مرگش به جان كودكان فاطمه

نيست «مردانى» نشان از تربت پاكش ولى

مهدى (عج) يى آيد كند پيدا نشان فاطمه

بوستان عصمت نبوی چشم به راه شکفتن غنچه دیگری است بر شاخه گل یاس؛

همان یاسی که بر دامانش کوثر عصمت جاری است و بر شاخسارش

گل‏های امامت هویدا. اگرچه پیامبر در مدینه حضور ندارند، امّا برای آمدن این میهمان لحظه‏شماری می‏کنند.

چشم‏ها در انتظارند و ملایک جای جای خانه به

خدمت ایستاده‏اند. بوی عطری بهشتی در فضای خانه زهرا می‏پیچد و زینب دختر علی بن ابی‏طالب، علیه السّلام،

بانویی از جنس نور و زاده فاطمه زهرا

علیهاالسلام ، چشم به دنیا می‏گشاید و عالم را به حضورش نوری تازه می‏بخشد. میلاد این نور تابان،

گل خوشبویِ خاندان عصمت بر شیعیان و شیفتگان آن

بانوی بزرگ مبارک باد.